Cihan harbinde yenik düşmüştük
Çok yorgun ve güçsüzdük
Yurdum uğramıştı işgale
Ne desen oturdu bahane
Yakılırdı köyler yıkılırdı her hane
Kudurmuş gibiydiler adeta
Kan kusuyorlardı eşgare
Süngü sallıyorlardı kefereler
Kundaktaki masum bebelere
Karnı yüklü gelinlere
Yaşlı dedelere nenelere
Kazlarımızın iffetini çalıyorlardı
Kollarında ne varsa alıyorlardı
Kendilerini tanrı sanıyorlardı
Son vermek için bu zulme işgale
ATAM yaktı bir meşale
Yürekliydi asker yoktu silah cephane
Toplanmıştık, Dumlupınar Çalköy’de
Kocatepe’de yapıldı ilk hamle
Koştuk cepheden cepheye
İnançla vurduk kefereye
Dağdaki çobanım sopasıyla
Bağdaki bacım çapasıyla
Köylümün küreği, tırmığı, yabasıyla
Kovuldu düşman orduları
Görevdeydi o an tüm şehitler
Otuz Ağustos Bin dokuz yüz yirmi ikide
Vatanımdan Yunan kovuldu
İzmir’de düştü denize boğuldu
Başkomutan ATAM’la CUMHURİYET kuruldu
Diktik bayrağım KOCATEPE’ye
Bir daha inmeyecek
Yurduma düşman girmeyecek,
Kutlu zaferim kimilerinin içine sinmeyecek,
BEN TÜRKÜM benim bu ülke
Kem bakmayacak arktık kimse TÜRK’e
Sevince boğuldu bütün ÜLKE
Her ilim her ilçe
Bayramımız kutlu olsun her TÜRK’e
Sahipsiz değil elbet bu ÜLKE
Bütün gazilerimizi kutluyoruz
Şehitlerimizi de unutmuyoruz
Bütün dualarımız hep size
Böyle bir VATAN bıraktınız bize
Binlerce teşekkür size
10.08.2004
